Bukowiec
Nieliczne ślady po dawnej wsi nad Sanem
Na parking w Bukowcu zajechaliśmy od strony Tarnawy Wyżnej, gdzie zwiedzaliśmy torfowisko Tarnawa, które jest blisko granicy polsko-ukraińskiej. Ostatnie kilka kilometrów to droga jest o słabej nawierzchni. Do tego parkingu nie dociera transport publiczny.
Parking jest ostatnim miejscem gdzie można dojechać autem na polski kraniec. Jeszcze do niedawna te tereny nie były dostępne dla turystów. Na parkingu jest wiele drogowskazów i kiosk z pamiątkami. Szlaki są dobrze oznakowane i opisane przez Bieszczadzki Park Narodowy.
My chcieliśmy zobaczyć pozostałości po nieistniejących wsiach Bukowiec i Beniowa (o tej wsi napiszę w osobnym artykule). Od Bukowca do cmentarza w Beniowej jest około 2,5 km a czas przejścia szacuje się na ok. 45 min.
To była potężna miejscowość
Mieszkańcy Bukowca zajmowali się wypasaniem bydła na okolicznych połoninach – Połoninie Bukowskiej i za potokiem Halicz. We wsi był tartak wodny nad potokiem, dwie karczmy, młyny i prawdopodobnie browar. Na początku XX w. był też zakład produkcji beczek Rubinstein & Frommer, który zatrudniał ponad 500 pracowników. Był to najnowocześniejszy zakład przetwarzający drewno przed I wojną światową. Posiadał napęd parowy. Kolejką wąskotorową jeżdżącą w dolinie potoku Halicz dowożono drewno do beczkarni. W czasach wielkiego kryzysu w latach 30. XX w. firma upadła.
W Bukowcu była też potasznia. Na parkingu w Bukowcu jest naczynie w kształcie miski służące do produkcji potażu, którego używano do wyrobu mydła i szkła. Potaż to węglan potasu łatwo rozpuszczalny w wodzie, posiadający właściwości higroskopijne. Cecha ta wskazuje na zdolność do pochłaniania wilgoci. Potaż otrzymywano z popiołu drzewnego uzyskanego przy wypalaniu węgla drzewnego.
W roku 1931 we wsi mieszkało 546 osób a w roku 1943 – 529 osób. W roku 1946 mieszkańców wsi wysiedlono do ZZSR, na obecną Ukrainę w rejon Stanisławowa (obecnie Iwanofrankiwsk ) i Tarnopola. Ich domy i cerkiew prawosławną pw. Objawienia Pańskiego wzniesioną w roku 1910 staraniem parafian, księdza i firmy „Rubinstein & Frommer” – spalono. W latach 80. XX w. podczas rekultywacji terenów zniszczono pozostałości po domach przy użyciu materiałów wybuchowych.
Około 100 metrów od cerkwi znajdował się cmentarz. Oczyszczono go społecznie w roku 1990. Obecnie można dotrzeć z parkingu do cmentarza i miejsca po cerkwi gdzie prowadzi oznakowana ścieżka. Opodal cmentarz wojskowy z czasów I wojny światowej gdzie znajdują się ślady 12 mogił zbiorowych. Drewniany krzyż na cmentarzu wojennym ustawili w roku 1993 pracownicy Bieszczadzkiego Parku Narodowego.
Gdy udamy się szlakiem w kierunku wsi Beniowa, przy drodze zobaczymy dwa krzyże przedwojenne które były na terenie wsi Bukowiec. Jeden znajduje się przy parkingu (z ułamaną górną częścią).
Warto wiedzieć
Pod koniec lat trzydziestych wytyczono niebieski szlak turystyczny prowadzący ze stacji w Sokolikach (obecnie na Ukrainie) przez wieś Bukowiec do szczytu Rozsypańca, gdzie łączył się on z głównym czerwonym szlakiem karpackim.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz