Warszawa
Jak ratowano Zamek Królewski
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
W podziemiach złożono wywiezione z Zamku detale wyposażenia pomieszczeń: snycerską dekorację boazerii, skrzydła drzwi i okien, fragmenty sztukaterii i polichromii ściennych, supraporty, kominki, kolumny, kapitele, meble, obrazy, brązy, żyrandole, świeczniki, zegary, posągi, klamki… Były to ruchome i wykute ze ścian wycinki detali, które mogły posłużyć za wzór do rekonstrukcji całości. Zostały opisane i spisane, zinwentaryzowane przez pracowników Muzeum, tak aby mogły wrócić na swoje miejsce w odbudowanym Zamku.
Podczas okupacji
Akcja ratunkowa trwała również po zajęciu Warszawy przez Niemców. A niemieccy muzealnicy ?oczyszczali? Zamek na swoje potrzeby; Dagobert Frey z Wrocławia czy Józef Mühlmann z Austrii, wyznaczali przedmioty i fragmenty architektoniczno-rzeźbiarskie przeznaczone do wywozu z Polski. Znali zbiory Zamku. Z Muzeum Narodowego zabrali m.in. zamkowe weduty Canaletta (Bernardo Belotto). Warto przytoczyć fragment wypowiedzi Stanisława Lorentza, oddającej atmosferę tamtych dni: Ekipa malarzy-konserwatorów rozpoczęła też prace przy zdejmowaniu malowanego na tynku wspaniałego plafonu Bacciarellego z Dawnej Sali Audiencyjnej. Niestety, 8 grudnia 1939 r. Niemcy wypędzili zespoły ratownicze z Zamku i zaczęli wycinać belki z sufitu nad salami reprezentacyjnymi. Plafon Bacciarellego uległ wówczas całkowitemu zniszczeniu. Najbardziej skomplikowane było ratowanie fragmentów architektonicznych i rzeźb z elewacji zewnętrznych Zamku, wymagało bowiem stawiania rusztowań, było bardzo widoczne i trudne do uzasadnienia. Wykuwaliśmy jednak i wywoziliśmy nawet duże bloki kamienne z elewacji gmachu, dokonując tego różnymi sposobami.*
Warto wiedzieć
Zamek Królewski wraz ze Starym Miastem został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO w 1980 roku. Komisja UNESCO odstąpiła od wymogu autentyczności substancji historycznej ? materiału i struktury. Budynki Starego Miasta w Warszawie nie mogły być kwalifikowane jako zabytki. Zostały wpisane na listę jako przykład wzorowej pod względem fachowym, nowoczesnej rekonstrukcji obiektów historycznych, z zastosowaniem w większości substancji nieautentycznej.
* Stanisław Lorentz, Udział Muzeum Narodowego w dziele ratowania Zamku Królewskiego w Warszawie, w: Ochrona Zabytków 26/1 (100), 3-12 1973
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz