Łuck
Liczne świątynie wielu religii

Część z łuckich świątyń nie istnieje, lub zachowały się z nich tylko fragmenty. Na miejscu jednych wznoszono kolejne, a dzieje niemal każdej z nich, to barwna, ciekawa historia.
fot: Cezary Rudziński
Łuck. Liczne świątynie wielu religii
Patronem miasta jest św. Mikołaj, biskup Miry w Azji Mniejszej, nazywany w prawosławiu Cudotwórcą.
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
  • Łuck. Liczne świątynie wielu religii
Uwaga! Materiał został zamieszczony w naszym portalu już ponad rok temu.
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!

Tuż przy dawnym styku starego i nowego miasta, znajduje się kolejna historyczna budowla sakralna, klasztor trynitarzy. Pojawili się oni w Łucku w XVIII w., otrzymali ziemię, na której stała cerkiew św. Michała (Michajłiwśka cerkwa), najpierw prawosławna, potniej unicka. Trynitarze przebudowali ją w 1729 r. w stylu baroku, według projektu arch. Kacpra Bażanka i zamienili w kościół p.w. Archanioła Michała i apostoła Pawła. Obok wznieśli klasztor ufundowany przez bracławskiego skarbnika Pawła Majkowskiego. Monaster słynął z bogatej biblioteki starych ksiąg. Z jego powstaniem wiąże się stara tutejsza legenda. Majkowski po przybyciu do miasta najpierw zapukał do tutejszych bernardynów i poprosił o posiłek.

Gościnność popłaca

Otrzymał tylko kawałek chleba i kufel piwa. Udał się więc do trynitarzy, którzy dobrze go nakarmili. Mieli wówczas tylko mały kościółek, więc dał im 60 tys. złotych, sumę wówczas ogromną, za którą zbudowali klasztor. Jego ściany pokrywały m.in. freski namalowane w XVIII w. przez Józefa Prechtla. Trynitarze zajmowali się głównie, i za to byli szczególnie cenieniu, wykupywaniem jeńców z rąk muzułmanów. Mieli 19 klasztornych ośrodków, ale ten w Łucku stał się największym i najważniejszym. Trynitarze odgrywali również znaczącą role w rozwoju na Wołyniu szkolnictwa, przekazując na nie spore środki.

Po włączeniu w 1795 r. Wołynia do Rosji, przyklasztorny kościół rozebrano. W okresie wojen napoleońskich, w 1812 r. w monasterze mieścił się szpital wojenny. Później zaś umieszczono w nim sąd okręgowy. Obecnie w budynkach tych jest szpital wojskowy. Druga z najważniejszych współcześnie świątyń prawosławnych w mieście znajduje się w jego centrum, w pobliżu placu Teatralnego. To sobór katedralny, z bogatą przeszłością. W XIII w. miejsce to było podmiejskim wzgórzem. W XVI w. stał na nim drewniany kościółek św. Krzyża, który został znacznie uszkodzony podczas wojen kozacko -polskich.

Zbudowali bernardyni, modlą się prawosławni

W roku 1643 wołyńska szlachcianka Agnieszka Staniszewska podarował zakonowi bernardynów tutejszą ziemię, aby mogli zbudować kościół i klasztor. Wznieśli piękny barokowy kompleks wg. projektu architekta P. Przyckiego. Zniszczył go jednak częściowo pożar w 1850 roku. Na tyle, że nie można było w nim odprawiać mszy. W 3 lata później bernardyni zakończyli działalność w Łucku. Po odbudowie dawnego klasztoru najpierw, w roku 1867, umieszczono w nim zarząd miasta, rezydencję prawosławnego biskupa, arsenał i powiatowe więzienie.

Wkrótce jednak to ostatnie przeniesiono do b. klasztoru brygidek, a w gmachu zorganizowano męskie progimnazjum. Kościół aż do roku 1864 był parafialnym miejscowych katolików. Ponieważ było to po Powstaniu Styczniowym, miejscowi prawosławni zażądali przekazania świątyni im. I przez pewien czas była cerkwią garnizonową. W 1880 r. przebudowano go wg. projektu arch. Rastruchanowa. Dobudowano dzwonnicę i zamieniono cerkiew w prawosławny sobór katedralny Świętej Trójcy (Swjato-Troićkyj), główną świątynię tego wyznania w mieście.

Sobór, sławny chór, akademia i ambona

W roku 1992 oswobodził się on od podporządkowania patriarchatowi moskiewskiemu, wstąpił do Ukraińskiej Cerkwi Patriarchatu Kijowskiego. A obecnie należy do Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej. Słynie z chóru „Oranta” zbierającego nagrody na krajowych i międzynarodowych konkursach. Szczyci się posiadaniem relikwii św. Mikołaja Cudotwórcy, a także cennych ikon. Jest to świątynia dwupoziomowa. Na dolnym poziomie znajduje się cerkiew p.w. Przemienienia Pańskiego. Odbywają się w niej katechezy dla dorosłych i liturgia dla dzieci.

W kompleksie tym mieści się także Wołyńska Akademia Duchowna z tzw. domową świątynią Wszystkich Świętych, klasztor żeński św. Wasyla Wielkiego z dwiema cerkwiami, kaplica oraz historyczne podziemia. Ponadto Centrum chrześcijańskiego wychowania dzieci i młodzieży. Jest też przy cerkiewny cmentarz z grobami zasłużonych Wołynian. Wewnątrz moją uwagę przyciągnęła, poza trzema nawami, dwupoziomowym ikonostasem i paroma ołtarzami z ikonami, zwłaszcza barokowa ambona. Pozostałość po katolickiej świątyni, bardzo rzadka w przejętych na cerkwie. A także rusztowania remontu trwającego nadal w jednym miejscu.

Czytaj dalej - strony: 1 2 3 4

Poczytaj więcej o okolicy:

 
Dodaj komentarz
(Dozwolone typy plików: jpg, gif, png, maksymalny waga pliku: 4MB.)
(wymagany, niepublikowany)
Wszystkie materiały zamieszczone na naszym portalu chronione są prawem autorskim. Możesz skopiować je na własny użytek.
Jeśli chcesz rozpowszechniać je dla zysku bez zgody redakcji i autora – szukaj adwokata!
Zamknij