Zatwarnica
Chata Bojków i wędrowni czeladnicy
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
We wsi Zatwarnica w Bieszczadach działa Ekomuzeum „W krainie Bojków”. Pomysłodawcami tej ekspozycji są pani Małgorzata i Stanisław Natanek.
W izbach drewnianej chaty udostępniają ekspozycję związaną z życiem Bojków – stroje, narzędzia, przedmioty codziennego użytku oraz książki i wyroby miejscowych artystów.
Cieśle w historycznych strojach
Chata, która służy muzeum wzorowana jest na chyży Bojków. Przeniesiono tu elementy starego domu z innej wsi. Twórcy muzeum nawiązali kontakt z wędrownymi cieślami z Niemiec, którzy zgodzili się przyjechać w Bieszczady do Zatwarnicy i chatę odtworzyć. Pracowali przez trzy miesiące za wyżywienie i spanie, cały czas w strojach swojego stowarzyszenia. Mieli czarne kapelusze z szerokim rondem, białe koszule z czarnym paskiem pionowym, marynarki z sześcioma guzikami w dwóch rzędach i spodnie u góry obcisłe z zamkami a nogawki na dole rozszerzane. Te stroje wyglądają jak kostiumy historyczne i są ozdobione znaczkami cechu. Cieśle noszą w lewym uchu obowiązkowo kolczyk.
Wśród cieśli była dziewczyna. Jeden nich poznał żonę w Zatwarnicy i tu się ożenił. Cieśle zostawili na bocznej ścianie chaty swój znak, dlatego znam ich imiona: Holger, Flo i Martin.
W nawiązaniu do dawnych zwyczajów
Wędrowni czeladnicy nawiązują do dawnych tradycji zdobywania umiejętności rzemieślniczych. Wędrują stolarze, cieśle, dekarze, murarze, płytkarze, betoniarze, kamieniarze…
Takie zdobywanie doświadczenia zawodowego w czasie wędrówki dziś już nie jest obowiązkowe, ale znajduja się amatorzy. Podobno wszystkich wędrownych czeladników jest około tysiąca. Są zorganizowani w Europejskim Zrzeszeniu Czeladników Wędrownych (CCEG), które powstało w 1968 r. w Paryżu.
Czeladnik udający się na wędrówkę musi mieć mniej niż 30 lat, być kawalerem a przede wszystkim skończyć szkołę zawodową i uzyskać papiery czeladnika.
Nie może mieć konfliktu z prawem ani żadnych długów. Wędrowni czeladnicy mają książeczki w których potwierdzają gdzie byli i pracowali. Wolno im pracować w jednym miejscu maksymalnie przez trzy miesiące. W czasie wędrówki muszą zachować odległość od rodzinnego domu co najmniej 50 km. Co ciekawe, zabronione jest posiadanie telefonu komórkowego i niemile widziane jest korzystanie z internetu.
Kiedyś chodzili piechotą dziś mogą przemieszczać się autostopem lub koleją. Wędrowni czeladnicy swój dobytek noszą w chuście o wymiarach 80 na 80 cm. Znajdują się tam ubrania na zmianę i ubrania robocze i niezbędne kosmetyki. Po dwóch-trzech latach zostają mistrzami i mogą wrócić w swoje rodzinne strony.
Warto wiedzieć
Zrzeszenie CCEG wydaje co pół roku gazetę, w której jego członkowie publikują artykuły na temat swoich podróży.
Poczytaj więcej o okolicy:
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz