Ta góra podobała mi się od dawna, ale z daleka, bo okolicę przemierzałem zawsze w drodze. Czy to do bliskiego Wrocławia, czy to gdzieś dalej, w świat. A że koronawirus świat trochę wyłączył, przyszło odrobić zaległości.

Ślęża (718 m n.p.m.) wznosi się jako samotny masyw ponad Nizinę Ślaską. Jej bezwzględna wysokość jest niewielka, ale wznosi się ponad 500 m ponad sąsiadującą z nią równiną. Dlatego robi wrażenie wielkiej i potężnej. Należy do Przedgórza Sudeckiego.

Najkrótsza droga na Ślężę prowadzi z przełęczy Tąpadła (384 m), która przedziela Masyw Ślęży i separuje najwyższy szczyt od drugiego co do wysokości – Raduni (573 m). Na przełęczy jest spory parking, miejsce do biwakowania i ośrodek wypoczynkowy – zatrzymałem się tu na chwilę w dalszej drodze.  Na szczyt da się stąd wejść w 45 minut, najdalej w godzinę.

Ja jednak wybrałem podejście z Sobótki. Prawie dwukrotnie dłuższe ale prowadzące obok słynnych pradawnych kamiennych rzeźb przedstawiających Pannę z rybą i Niedźwiedzia. Szlak czerwony zaczyna się przy dworcu autobusowym, ja jednak podjechałem prawie na skraj lasu i zaparkowałem w pobliżu stadionu – stąd już do przyrody blisko, nie trzeba dreptać asfaltem.

Panna, która jest facetem

Droga wznosi się łagodnie ale konsekwentnie pod górę. Im wyżej tym bardziej staje się kamienista. Mijam kapliczkę i żródło św. Jakuba (na szczycie zaczyna się wytyczony w 2009 r. i prowadzący do Środy Śląskiej Ślężański Szlak św. Jakuba). Wspomniane kamienne rzeźby znajdują się w połowie drogi na szczyt. Przytoczona na tablicy obok legenda opowiada, że kiedyś na wierzchołku góry stał zamek należący do słynnego wielmoży – Pawła Włostowica. Ku uciesze mieszkańców trzymano tam niedźwiedzia, który zabawiał ich wyuczonym tańcem i innymi sztuczkami. W nagrodę za te występy niedźwiedź dostawał ryby, a do Sobótki chodziła po nie służąca pani zamku, Gertruda.

Za każdym razem gdy Gertruda szła do wsi niedźwiedź schodził za nią do połowy drogi, aby tutaj odebrać od niej smakołyk. Któregoś razu jednak dziewczyna spóźniała się z powrotem. Niedźwiedź czekał coraz bardziej zniecierpliwiony a gdy ją zobaczył rzucił się łapczywie w jej stronę. Ta zaczęła się z nim drażnić, co przyniosło jej zgubę. Niedźwiedź zaatakował. Ona w obronie wbiła mu w oko szpilę, którą miała spiętą chustę. Oboje padli martwi na ziemię. Pani zamku, Maria Włostowicowa, kazała na tym miejscu wznieść pomnik przedstawiający postacie dziewczyny niosącej rybę i niedźwiedzia. To legenda. Obie rzeźby, mocno wypłukane deszczem i wiatrem przez stulecia stoją pod daszkiem za (podartą nieco) siatką. Ciekawe kto je wyrzeźbił i po co.

Przeczytaj także...

Wierzbna. Romański kościół i pokutne krzyże

Autorka: Zuzanna Grabska

Do zatrzymania się w Wierzbnej skłoniła mnie przede wszystkim informacja, że na terenie parku znajduje się zespół pięciu kamiennych krzyży pokutnych. Niestety, park pałacowy otoczony murem, wstęp wzbroniony.

Tajpej. Taoistyczna świątynia Baoan

Autor: Cezary Rudziński

Taoistyczna świątynia Baoan, a ściślej świątynny zespół, pełen jest figur bóstw, rzeźbionych słupów, malowideł, ozdób, detali. W oczy rzucają się wiszące pod sufitem papierowe, pięknie malowane lampiony. Są też stoły, na których kupcy rozłożyli kadzidełka, słodycze, owoce i inne dobra...

Palmiry. Ścieżka dydaktyczna „Wokół Palmir”

Autorka: Małgorzata Raczkowska

Logiczna wydaje się odwrotna kolejność zwiedzania: z parkingu idziemy do muzeum, potem przechodzimy przez cmentarz do stojącego na końcu pomnika w postaci białych krzyży, i tam wchodzimy na ścieżkę i nią powracamy na parking. Tak mi się wydaje.

Poczytaj więcej o okolicy:

Świdnica. Dworzec ożywa: pociągi wracają na tory

Platerówka. Osadniczki na krańcu Polski

Bolków. Rzut oka na śląską warownię

Nowa Ruda. Żółtym wagonikiem do kopalni