Sankt Moritz w dolinie Engadyny jest jednym z najstarszych i najbardziej znanych kurortów zimowych na świecie. To tu odbyły tu pierwsze europejskie zawody w curlingu, powstały pierwsze tory saneczkowy i bobslejowy.

Dwukrotnie organizowano w mieście zimowe igrzyska olimpijskie – w 1928 i 1948 roku, trzykrotnie odbywały się tu narciarskie mistrzostwa świata.

Pierwsi byli Anglicy

A wszystko zaczęło się od Johannes’a Badrutta, który w 1864 roku zaprosił angielskich turystów, by za darmo spędzili zimę w jego pustym hotelu. Sława miejsca szybko się rozniosła i wkrótce potrzebne były kolejne pensjonaty. Badrutt’s Palace Hotel do dziś przyciąga najznamienitszych gości. W pełnych przepychu wnętrzach zgromadzono antyki i dzieła sztuki zestawione nieco bezładnie. Na zewnątrz dobudowano galerię drogich sklepów. Z tarasu hotelu można podziwiać konne wyścigi oraz grę w polo i krykieta na zamarzniętej tafli jeziora.

Dziś dominują narciarze

Zimowi goście przyjeżdżają dla 350 km tras zjazdowych obsługiwanych przez 57 kolejek i wyciągów. Główne ośrodki regionu to Corvatsch, Corviglia i Diavolezza. Dwa pierwsze są dostępne z St. Moritz, do trzeciego trzeba dojechać – najlepiej Ekspresem Bernina, wspinającym się po szynach na najwyższą przełęcz, przez którą przejeżdża kolej w Alpach. W dolinie Engadyny kursuje też Lodowcowy Expres, pokonujący malowniczą trasę z St. Moritz do Zermatt – warto przejechać się nim ze względu na wyjątkowe widoki, zarówno zimą jak i latem.

Słonecznie, ale drogo

Dzięki obecności lodowców sezon zimowy jest tu dłuższy niż w sąsiednich stacjach. Na Diavolezzie wyciągi ruszają w połowie października, Corvatsch rozpoczyna sezon w listopadzie. Jeździć można zaś dopóki warunki śniegowe na to pozwolą – zazwyczaj do końca maja. Duża liczba słonecznych dni – mówi się 322 w roku – jest dodatkową zachętą. Problemem są jedynie wysokie ceny w hotelach i restauracjach. Koszt wyjazdu można jednak znacznie obniżyć nocując w Celerinie, Samedan lub innych miejscowościach nieco oddalonych od kurortu.

Warto wiedzieć

Jednodniowe karnety można kupić na poszczególne ośrodki w regionie. Kto chce spędzić tu kilka dni, powinien zaopatrzyć się w Genaralabonnemente – skipass umożliwiający korzystanie z wszystkich wyciągów i tras w okolicy, zapewniający dojazd do nich (zarówno skibusem, autobusem jak i pociągami). Dodatkowo płatne są jednak takie atrakcje, jak jazda nocna na najdłuższym oświetlonym stoku w Szwajcarii (w piątki), nocne zjazdy z Diavolezy przy basku księżyca (raz w miesiącu przy pełni księżyca) i zjazd jedynym na świecie naturalnym torem bobslejowym, na którym pojazd rozwija prędkość do 130 km na godzinę.

Przeczytaj także...

Masyw Bernina. Alpejskie krajobrazy z okien pociągu

Autorka: Halina Puławska

Na tym szlaku szczególnie uwidacznia się ta cecha jazdy pociągiem, jaką jest jej niezależność od otaczającego krajobrazu. Jak daleko sięgnąć może wzrok, widzisz na horyzoncie krajobraz, który przybliża się i który rejestrujesz jeszcze patrząc wstecz.

Sankt Moritz. Szybkim marszem wokół jeziora

Autorka: Anna Ochremiak

Przechodzę przez mostek na malutkiej tu jeszcze rzeczce Inn i ruszam szutrową ścieżką pod lasem, który dotyka tu wody – to Stazerwald (God da Staz). Skraj wielkiego kompleksu leśnego pokrywającego stoki masywu Bernina...

Corvatsch. Pusto i spokojnie, bo wietrznie na stoku

Autorka: Krystyna Jełowicka

Kolejka wywozi na wysokość 3303 m n.p.m. Niektórzy wjeżdżają tu tylko po to, by obejrzeć panoramę i wrócić kolejką na dół – w wietrzne dni na górze bywa po prostu zimno. Tymczasem trasy na jęzorze lodowca są najciekawsze.

Poczytaj więcej o okolicy:

Adelboden. Na stoki, na szlaki, do wód

Adelboden. Spacerkiem przez śniegi Engstligenalp

Engelberg. Jest po co wracać na stoki Titlis

Alpy Berneńskie. Królewską ścieżką na Männlichen