Łopienka
Cerkiew odbudowana po latach
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Dziś wieś Łopienka w Bieszczadach nie jest zamieszkała. Miejsce po niej znane jest z odbudowanej cerkwi greckokatolickiej pw. Paraskewy Męczennicy.
Wieś położona była na stoku Łopiennika (1070 m n. p. m.) nad lewobrzeżnym dopływem Solinki. Powstała po roku 1540, tak mówią pisane rejestry podatkowe. W roku 1672 Tatarzy najechali ziemie bieszczadzką i dlatego miejscowości się wyludniły a zniszczeniu uległo około 90 proc. zabudowy. W Łopience miały pozostać tylko trzy domy. Po roku 1850 w Łopience mieszkali wyznawcy trzech wyznań. W 52 domach żyło 365 osób, w tym 271 grekokatolików, 53 rzymskich katolików i 21 Żydów.
W roku 1921 w spisie powszechnym we wsi Łopienka naliczono 47 domów, w których mieszkało 303 osób a w roku 1943 było 376 mieszkańców. W roku 1944 rządy ZSRR i polski podpisały porozumienie o przymusowym przesiedleniu na wschód ludności wyznania greckokatolickiego. Wiosną 1946 roku na Ukrainę wysiedlono około 320 osób. Pozostałych mieszkańców wysiedlono rok później na Ziemie Odzyskane. Dziś nie mieszka tu nikt.
Dzieło zniszczenia i dzieło odbudowy
Mieszkańcy okolicznych wsi zaczęli rozbierać opuszczone domy pozyskując z nich materiał budowlany lub opał. W roku 1954 ktoś zerwał blachę z dachu cerkwi, co przyczyniło się do powolnej dewastacji świątyni. Gdy utworzono powiat bieszczadzki składający się z wcześniejszych powiatów ustrzyckiego, leskiego i sanockiego, Łopienką zainteresował się powiatowy konserwator zabytków Olgierd Łotoczko. Myślał o ratowaniu murowanej cerkwi. Wkrótce zwolniono go ze stanowiska za zbyt gorliwe wypełnianie obowiązków. Planował on i przygotował projekt utworzenia w dolinie „Studenckiej wioski skansenowskiej w Łopience”. Skansen miał się składać z 7 drewnianych chałup, 3 drewnianych cerkwi, dzwonnicy, stodoły, kuźni i spichlerza. Projekt poparły centralne władze ale nie lokalne w Lesku. Nie doszło do realizacji projektu. Od roku 1972 Olgierd Łotoczko sprzedawał pamiątki rodzinne aby na własną rękę sfinansować prace restauracyjne przy cerkwi. Jego entuzjazm przerwała nagła śmierć w 1976 roku podczas wyprawy w góry Hindukuszu w Afganistanie.
Wkrótce wypasający owce w dolinie Łopienki górale z Podhala wznosząc drewnianą bacówkę w pobliżu cerkwi, jej mury przeznaczyli na koszar (zagrodę dla owiec). W roku 1983 Zbigniew Kaszuba z grupą entuzjastów w ramach Towarzystwa Opieki nad Zabytkami rozpoczął odbudowę cerkwi. Dach pokryto blachą i pomalowano, wstawiono okna i drzwi.
Do Matki Boskiej Łopieńskiej
Łopienka była najważniejszym miejscem kultu maryjnego w Bieszczadach aż do czasu przymusowych wysiedleń. A to dzięki cudownemu obrazowi Matki Boskiej Łopieńskiej. Kiedyś odpusty odbywały się tu kilka razy w roku. Przybywali na nie pielgrzymi obu obrządków chrześcijańskich, łacińskiego i unickiego z Polski, Słowacji, Ukrainy a nawet z Rosji i Węgier. W roku 2000 wznowiono tradycję, odpusty odbywają się w Łopience co roku w pierwszą niedzielę października. Odprawiane jest wtedy nabożeństwo przez przedstawicieli kościołów rzymskokatolickiego i wschodniego.
Poczytaj więcej o okolicy:
Zajrzyj na te strony:
- także o Łopience w naszym portalu
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz