Beskid Makowski
Mało kilometrów, wiele dziedzictwa
A świat się zmienia… Niektóre informacje praktyczne mogą okazać się nieaktualne!
Dokładna data powstania tej miejscowości nie jest znana. W 1336 roku kiedy Kazimierz Wielki ufundował tu kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela na Lanckorońskiej Górze stał już zamek. W latach 60. XIV wieku powstało miasto, które w 1410 roku zostało siedzibą starostwa niegrodowego. Podobnie jak wiele innych miast polskich ucierpiało w wyniku najazdu szwedzkiego w 1655 roku. Klęska konfederacji barskiej i ponowne zniszczenia w 1772 roku oznaczały dla miasta koniec pomyślności. Następnym nieszczęściem był wielki pożar, który strawił prawie całą zabudowę w 1868 r. Odbudowano je według dawnego planu. I w takim kształcie przetrwało do dziś. Dzięki temu zachwyca przybywających urokiem starego drewnianego miasteczka.
Pochyły rynek, otaczają stare drewniane domy z podcieniami. Z górnych krańców rynku podziwiamy widok na Babią Górę. Walory krajobrazowe sprawiły że choć w 1933 roku Lanckorona utraciła prawa miejskie to równocześnie wzbudziła zainteresowanie artystów i ludzi kultury. Dziś jest artystyczno-turystyczną wsią.
Z rynku idziemy na szczyt Lanckorońskiej Góry (545 m n.p.m.). Wznoszą się tu ruiny zamku. Dokładna data budowy nie jest znana. Wiadomo że istniał już w 1336 roku. Według Długosza zbudował go Kazimierz Wielki. W XIV wieku strzegł on granicy z Księstwem Oświęcimskim, które dopiero w następnym wieku znalazło się w granicach Polski. W ciągu kolejnych wieków był siedzibą starostów niegrodowych pochodzących z wielu sławnych rodów. Jako twierdza odegrał ważną rolę militarną w czasie konfederacji barskiej. Opanowany przez konfederatów w 1768 roku był jedną z ich głównych twierdz. W okolicy miały miejsce dwie bitwy z wojskami rosyjskimi. 20 lutego 1771 roku garstka obrońców brawurowym kontratakiem pokonała atakujące zamek oddziały rosyjskie pod dowództwem Aleksandra Suworowa. 23 maja tego samego roku wojska konfederatów poniosły sromotną klęskę uciekając w panice przed Rosjanami dowodzonymi przez tegoż Suworowa. Sam zamek bronił się jednak nadal, aż do 8 czerwca 1772r. kiedy polska załoga poddała twierdzę wojskom austriackim. Wspomniany Ewaryst Kuropatnicki tak pisał w roku 1786, kiedy wspomnienia tych walk były wciąż żywe: „W zamku na górze skalistej, długo się ostatni konfederaci polscy wojsku moskiewskiemu, ba do ostatku rewolucyi bronili, i dobrowolnie wojsku austryackiemu poddali.” Po obejrzeniu ruin schodzimy z Lanckorońskiej Góry w kierunku zachodnim i wkrótce wkraczamy w inny krajobraz z innej epoki.
Kalwaria Zebrzydowska
Sanktuarium pasyjno-maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej rozpościera się na pomiędzy Lanckorońska Górą a górą Żar. Najważniejszym miejscem jest tu Bazylika Matki Boskiej Anielskiej oo. bernardynów z kaplicą, w której znajduje się cudowny wizerunek Matki Bożej Kalwaryjskiej. Oprócz bazyliki to wyjątkowe założenie krajobrazowo-architektoniczne tworzą dróżki Pana Jezusa (28 stacji w 24 obiektach) i dróżki Matki Bożej (24 stacje w 11 obiektach i 10 obiektów wspólnych z dróżkami Pana Jezusa) i jeszcze kilka innych obiektów. Budowa i rozbudowa Sanktuarium trwała przez cały wiek XVII. Pierwszym fundatorem był Mikołaj Zebrzydowski a po nim jego następcy.
Poczytaj więcej o okolicy:
Szlakami Jana Pawła II
Wędrował jako ksiądz, biskup, pielgrzymował jako papież. Teraz my podążamy papieskimi ścieżkami zgodnie z zaleceniem: "...pilnujcie mi tych szlaków..."
Stowarzyszenie Dziennikarzy Podróżników Globtroter wyróżniło Otwarty Przewodnik Krajoznawczy nagrodą
za najciekawsze publikacje turystyczne w 2019 r.
Cieszymy się!
Dodaj komentarz