Już z daleka, na szczycie fantastycznie położonej, stromej góry, wznosił się On. Monastyr Dżwari – Krzyża. Niewielki, piękny, zbudowany z jasnego kamienia, o klasycznych kształtach najstarszej architektury sakralnej tego kraju.
Miasto było tak zrujnowane po wojnie, a równocześnie nie miało zbyt wielu cennych architektonicznie zabytków, że postanowiono nie odbudowywać go, lecz zbudować na nowo, wytyczając szerokie aleje, ulice i place. Pozostawiono jednak stare fragmenty zabudowy.
Białoruską część Puszczy można zwiedzać wytyczonymi szlakami: Dwoma (50 i 120 km) samochodowymi, trzema rowerowymi oraz pieszym. Ponadto szlakiem samochodowo-pieszym lub wozami konnymi można zwiedzić Gospodarstwo Dziadka Moroza. Do atrakcji należy także pałacyk myśliwski prezydenta Białorusi – Wiskuli.
Pierwszy raz jej nazwę – Białowieska – użyto w listach wymienianych między dworami polskim i litewskim w 1409 roku. Wówczas też miało w niej miejsce spotkanie króla Władysława Jagiełły i wielkiego księcia Witolda, podczas którego uzgodniono rozprawę z Krzyżakami.
W tym niewielkim mieście zachowało się 300 (!!) zabytkowych budynków. Temu, że w czasach komunistycznych znajdowało się ono w pobliżu „żelaznej kurtyny” zawdzięcza, iż nie inwestowano w stare gmachy. Teraz trwa rewaloryzacja zabytków.
Wydawać by się mogło, że kolej żelazna opętała inżynierów, konstruktorów, przemysłowców, transportowców? Zapanował bzik oplecenia globu ziemskiego żelaznym szlakiem, wbrew zdrowemu rozsądkowi, na przekór naturalnym przeszkodom: przez rzeki, góry, ponad przepaściami i kanionami.
Na tym szlaku szczególnie uwidacznia się ta cecha jazdy pociągiem, jaką jest jej niezależność od otaczającego krajobrazu. Jak daleko sięgnąć może wzrok, widzisz na horyzoncie krajobraz, który przybliża się i który rejestrujesz jeszcze patrząc wstecz.
Widok z Wieży Zegarowej w słoneczne przedpołudnie jest wspaniały. Patrzymy na stojący w jej pobliżu najstarszy w mieście, wczesnogotycki kościół klasztorny, starówkę: górne i dolne miasto oraz jej uliczki, placyki, kryte dachówką domy, mury i baszty.
Jedna z najpotężniejszych siedmiogrodzkich warowni kościelnych, dziś na liście dziedzictwa kulturowego UNESCO, znajduje się we wsi Prejmer. Budowę tej świątyni, na planie krzyża greckiego, zapoczątkowali w 1218 roku Krzyżacy.
Na północ od Cytadeli u stóp gór Muqattan znajduje się Miasto Umarłych – jedna z najbardziej niezwykłych dzielnic Kairu. Tworzą ją dwa bardzo stare i rozległe cmentarze, które zamieszkuje obecnie ponad trzy miliony ludzi.
