Widoki tu są fantastyczne. Plaże, niestety, są małe, ale ładne. Wzdłuż linii brzegowej można zobaczyć starożytne i średniowieczne miasta z pozostałościami murów obronnych. Po zatoce organizowane są rejsy.
Cerkiew wygląda jak potężna rzeźba. W dole składa się z potężnych białych bloków skalnych. Wyżej są misterne formy i delikatne płaskorzeźby pokrywające budynek z każdej strony.
Z zewnątrz monastyr wygląda tak jak i inne, tylko jest malutki. Po schodach wchodzi się do murowanego budynku, a tu czeka turystę zaskoczenie. W przedsionku jest wejście do jaskini: korytarz i trzy komory...
Podgorica nie ma cennych zabytków bo zostały zniszczone. Trochę ciekawych obiektów przetrwało w dzielnicy Stara Varoš. To kręte uliczki i małe stare domki. Nad nimi górują minarety. Znajdziemy tu kilka ciekawych domów z XIX wieku.
W historii Czarnogóry monastyr pełnił ważną rolę. Był ukryty pośród gór, bo przecież nie było tu drogi. Zbierały się tu sejmiki i posiedzenia klanowe. Na nich podejmowano strategiczne decyzje dotyczące kraju.
Miasteczko jest trochę zaniedbany, mimo że od 1979 roku znajduje się na Liście Dziedzictwa UNESCO. Są tu liczne zabytki sakralne i świeckie oraz wspaniałe widoki na otaczające je góry oraz Bokę Kotorską – adriatycką zatokę nad którą leży.
W połowie XX wieku wysepkę zamieszkiwało już zaledwie 20 mieszkańców. W 1950 roku przesiedlono ich więc na ląd stały, a wysepkę przekształcono w luksusowy kompleks hotelowo-wypoczynkowy. Nie zniszczono przy tym zabytków.
Gdy tutejszą Starówkę ogląda się „z lotu ptaka” – w praktyce z otaczających to kilkunastotysięczne miasto wzgórz – wygląda ona jak wyspa otoczona murami obronnymi, z widocznymi wieżami kościołów i cytadelą oraz po-austriacką twierdzą Mogren. Stare Miasto wybudowano bowiem na wysuniętym w głąb morza cyplu.
W dawnym dworze władyki, nazywanym Bilardówką, gdyż sprowadzono do niego pierwszy w kraju bilard, mieści się obecnie ciekawe Muzeum Petara Njegoša. Był on, przypomnę, nie tylko władyką, ale i jednym z najwybitniejszych poetów południowosłowiańskich.
Na przełomie XIX i XX wieku miasteczko było stolicą jednego z najmniejszych krajów europejskich, królestwa Czarnogóry. Nadal zresztą jest to honorowa „Prijestolnica Crne Gore” – Stolica Czarnogóry i siedziba jej prezydenta.