Adam Gąsior Artykułów: 85

Kiedy tylko mogę, jeżdżę odpocząć w góry. W każde góry, choć nie ukrywam, że najpiękniejsze są dla mnie Tatry Wysokie na Słowacji. Przyjaciele śmieją się, że dla gór w wieku lat czterdziestu nauczyłem się (a w zasadzie nadal się uczę) jeździć na nartach.
A jeśli nie góry, to uwielbiam się pobyczyć na Cyprze, w Chorwacji lub małych miasteczkach i wioskach włoskich. Włochy to też ulubiona kuchnia. A jeśli miałbym spędzić dłuższy czas w jakimś mieście, to musiałby to być Wrocław, Amsterdam, Wenecja lub Wiedeń. I o tych wszystkich wymienionych miejscach lubię myśleć, gdy siedzę w Warszawie za biurkiem. Kieliszek dobrego wina, rzut oka na zdjęcia stamtąd i już się chce wracać. I wracam. Kiedy mnie zaś pytają o marzenia podróżnicze, niezmiennie odpowiadam: żeby sobie poleniuchować – Bahama lub Polinezja Francuska, żeby w góry – Ameryka Południowa, żeby na wyspę – Azja, daleki Wschód… A potem: plecak i jadę w góry do ulubionego schroniska – Chaty Tery’ego. Światło lamp naftowych, grzane wino i czegóż więcej naprawdę trzeba?
Adam Gąsior zmarł 5 lutego 2023 r.
Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.
Po słowackiej stronie Tatr jest więcej szlaków turystycznych, schroniska są położone wyżej. Odległości międzynimi są na tyle małe, że poszczególne odcinki pokonamy spokojnym tempem, zatrzymując się na sesje zdjęciowe.
Żeby obejść całe mury otaczające starówkę, musimy poświęcić nieco ponad godzinę. Warto wspiąć się na twierdzę Minčeta, by spojrzeć na miasto z lotu ptaka. Trzy duże ulice biegną równolegle do głównego deptaka Stradunu przecinającego starówkę od bramy do bramy.
Wszyscy czekamy na świt. Gdy ten nadchodzi, rozlegają się śpiewy i modlitwy w kilku językach: japoński miesza się z francuskim, polskim; słychać szczęk migawek aparatów fotograficznych. Kilkanaście minut później w kapliczce zaczyna się msza.
Zwiedzanie umila kuchnia. Tutejsza należy do tych, których smak się długo pamięta. Region słynie z restauracji serwujących dania lokalne, winnic z doskonałymi winami, wytwórni serów i miodów.
Z myślą o leniwych turystach, którzy nie lubią chodzić po miastach z mapą, lub o tych, którzy na mapach się zupełnie nie orientują, w stolicy Dolnej Saksonii – Hanowerze utworzono szlak wymalowany na ulicach i chodnikach.