Pieczona na ruszcie norymberska kiełbaska (nürnberger Rostbratwurst), zwana po tutejszemu też Wörschdla, jest kulinarnym symbolem miasta. Jej receptura, jako pierwsza w Europie, została objęta w 2003 roku unijną ochroną...
Trójpoziomowa wieżyca studni opiera się na ośmiokątnej cembrowinie. Wśród jej bogatych dekoracji jest 40 figur przedstawiających obraz świata w czasach Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
Wydany przez króla dokument lokalizacyjny norymberskiego rynku (Markturkunde) pociągnął za sobą w 1349 r. chyba nieoczekiwane konsekwencje: pogrom Żydów, w którym zginęły 562 osoby wyznania mojżeszowego i zburzenie synagogi.
Po znacznych zniszczeniach podczas II wojny światowej, chociaż ocalało sporo fragmentów i detali architektonicznych, kościół został odbudowany i szczyci się wieloma cennymi skarbami sztuki sakralnej.
Dawnym blaskiem, mimo poniesionych strat, lśnią jednak przede wszystkim trzy najważniejsze średniowieczne świątynie, które odgrywały szczególną rolę w dziejach miasta.
Podczas nalotów alianckich w końcowej fazie II wojny światowej kościół uległ znacznym zniszczeniom. Ocalała jednak większość późnogotyckich kamiennych reliefów oraz bogaty wystrój wnętrza.
Od zamku Nuorenberc, co znaczyło Skalista Góra, rozpoczęła się już niemal 10-wiekowa historia tego tak ważnego w Niemczech miasta. Został on wzniesiony w pobliżu granicy germańsko-słowiańskiej w celach obronnych.
Czteropiętrowy dom zbudowany w 1420 r. jest jednym z nielicznych, a zarazem pięknym przykładem późnośredniowiecznej norymberskiej architektury mieszkalnej. Tu Albrecht Dürer żył i tworzył przez 19 lat.
Pojęcie czym była i jest norymberska starówka, daje przejście przez nią z południa na północ. Od zabytkowej Fraunetor – Bramy Dziewiczej w średniowiecznych murach obronnych, do Zamku Cesarskiego.
Miasto kilkakrotnie było bombardowane przez aliantów, a w rezultacie amerykańsko-brytyjskiego nalotu 2 stycznia 1945 r. średniowieczne centrum zostało zniszczone w 90 proc. Po wojnie odbył się tu słynny proces norymberski.