Dzisiaj opiekę nad parkiem i zabudowaniami sprawuje Fundacja Doliny Pałaców i Ogrodów Kotliny Jeleniogórskiej. Planuje się przywrócenie pierwotnego wyglądu parku. Odbudowano już Herbaciarnię, a przy Mauzoleum prowadzone są prace.
Zieleń jest tu na każdym kroku. Zadbana, od wiosny do jesieni soczysta, chętnie wykorzystywana, także przez turystów, jako miejsce wypoczynku. Zieleni nie brakuje również na głównych arteriach i placach.
Park w Branitz jest szczytowym osiągnięciem księcia – ogrodnika i artysty. Na równinnym terenie ukształtował artystycznie rzeźbę terenu, zasadził grupy drzew i krzewów ozdobnych, głównie rodzimych.
Trzydziestoletni okres działalności księcia Pücklera w Bad Muskau zaowocował osiągnięciem przez Park Mużakowski obecnego obszaru 700. hektarów, chociaż nie w pełni zagospodarowanego. Dotyczy to głównie terenu po wschodniej stronie Nysy Łużyckiej.
Mówiąc o Parku Mużakowskim podkreśla się jego uniwersalne wartości historyczne i artystyczne. Docenia się precyzyjne wykorzystanie w kompozycji parku naturalnej rzeźby terenu i doliny Nysy Łużyckiej.
Zamek jest jedną z najpiękniejszych rezydencji arystokratycznych w Polsce. Słynie ze znakomitych wnętrz mieszkalnych oraz interesującej kolekcji pojazdów konnych. Zespół pałacowy otacza stary malowniczy park.
Park różaneczników w Kromlau występuje tu w towarzystwie takich założeń, jak największy i najbardziej znany park Mużakowski, parki w Branitz i w Brodach, stuletni ogród różany w Forst, park Belwederski w Łęknicy czy park w Reuthen.
Wiekowe drzewa z dawnych ogrodów zamkowych stanowią malowniczy akcent wśród nowych nasadzeń. Arboretum nawiązuje do tradycji ogrodów w okolicy, a były nimi ogrody w pałacach Sieniawa, Zarzecze, Dubiecko?
W czerwcu 2008 roku szklarnie i storczykarnię reaktywowano po wieloletnim zaniedbaniu i zniszczeniu. Zgromadzono w niej współczesne krzyżówki i storczyki botaniczne. Udało się też uratować historyczne odmiany z kolekcji Potockich.
To najliczniej odwiedzany w Maroku, przynajmniej z tych, do których wstęp jest płatny. Jest dziełem francuskiego malarza i orientalisty Jaquesa'a Majorelle, który zakochał się w tym mieście i osiadł w nim na stałe.