Zieleń jest tu na każdym kroku. Zadbana, od wiosny do jesieni soczysta, chętnie wykorzystywana, także przez turystów, jako miejsce wypoczynku. Zieleni nie brakuje również na głównych arteriach i placach.
Park w Branitz jest szczytowym osiągnięciem księcia – ogrodnika i artysty. Na równinnym terenie ukształtował artystycznie rzeźbę terenu, zasadził grupy drzew i krzewów ozdobnych, głównie rodzimych.
Trzydziestoletni okres działalności księcia Pücklera w Bad Muskau zaowocował osiągnięciem przez Park Mużakowski obecnego obszaru 700. hektarów, chociaż nie w pełni zagospodarowanego. Dotyczy to głównie terenu po wschodniej stronie Nysy Łużyckiej.
Mówiąc o Parku Mużakowskim podkreśla się jego uniwersalne wartości historyczne i artystyczne. Docenia się precyzyjne wykorzystanie w kompozycji parku naturalnej rzeźby terenu i doliny Nysy Łużyckiej.
Zamek jest jedną z najpiękniejszych rezydencji arystokratycznych w Polsce. Słynie ze znakomitych wnętrz mieszkalnych oraz interesującej kolekcji pojazdów konnych. Zespół pałacowy otacza stary malowniczy park.
Park różaneczników w Kromlau występuje tu w towarzystwie takich założeń, jak największy i najbardziej znany park Mużakowski, parki w Branitz i w Brodach, stuletni ogród różany w Forst, park Belwederski w Łęknicy czy park w Reuthen.
Wiekowe drzewa z dawnych ogrodów zamkowych stanowią malowniczy akcent wśród nowych nasadzeń. Arboretum nawiązuje do tradycji ogrodów w okolicy, a były nimi ogrody w pałacach Sieniawa, Zarzecze, Dubiecko?
W czerwcu 2008 roku szklarnie i storczykarnię reaktywowano po wieloletnim zaniedbaniu i zniszczeniu. Zgromadzono w niej współczesne krzyżówki i storczyki botaniczne. Udało się też uratować historyczne odmiany z kolekcji Potockich.
To najliczniej odwiedzany w Maroku, przynajmniej z tych, do których wstęp jest płatny. Jest dziełem francuskiego malarza i orientalisty Jaquesa'a Majorelle, który zakochał się w tym mieście i osiadł w nim na stałe.
Już król Fryderyk Wilhelm I zwany „królem – sierżantem” miał tutaj swoje ogrody i szklarnie, to jednak dzieło stworzenia Sanssouci zaczęło się w 1744 roku, gdy na południowym stoku wzniesienia Bornstedt urządzone zostały ogrody tarasowe.