Na Wesołym Wzgórzu odbywają się imprezy folklorystyczne oraz wystawy. Szczególnie ciekawe i barwne są te związane z kalendarzem religijnym, zwyczajami bożonarodzeniowymi, wielkanocnymi, dożynkami a zwłaszcza karnawałem.
Miasto, potocznie skrótem zwane Alex, rozciągnięte jest równoleżnikowo, wzdłuż morza, na odcinku 30-40 km. Pryncypalną jego oś komunikacyjną stanowi zatem biegnąca brzegiem reprezentacyjna promenada nadmorska (Corniche).
Kair nie ma antycznej metryki. Ze starożytnym Egiptem jest jednak powiązany poprzez Gizę oraz dwie inne antyczne miejscowości. Memfis i Heliopolis, zasilają odpowiednio jego obszar metropolitarny i samo miasto.
W sumie przedświąteczne iluminacje tej zabytkowej części stolicy są udane. Jarzą się chyba milionami energooszczędnych żaróweczek. Oświetlone są też niektóre budynki, przede wszystkim oba hotele: Bristol i Europejski.
Mnóstwo kramów, w których można się posilić, spróbować narodowych czy lokalnych przysmaków, wypić „grzańca”. Byłem na tym jarmarku kilkakrotnie w ciągu trzech dni, zarówno wieczorami, jak i w dzień, starając się zobaczyć jak najwięcej.
Czesi są rekordzistami w spożyciu piwa na głowę mieszkańca na świecie: 188,6 l rocznie. Chociaż w roku 2020 – covidowym – spożycie to spadło o 7 l/os. i było najniższe od 60 lat. Ale wszystko wraca do normy.
Muzeum ukazuje cały przekrój życia na lachowskiej wsi na przełomie XIX i XX wieku. A trzeba wiedzieć, że połączenie wpływów góralskich i małopolskich dało kulturę efektowną, barwną, z własną gwarą, strojami, sztuką.
Miasto leżące na skrzyżowaniu szlaków handlowych jest wizytówką architektonicznego dziedzictwa chmielarskiego: oprócz magazynów, starych suszarni i pakowni znajdziemy tu szereg innych przykładów zabytkowej architektury industrialnej.
Kiedy chodzę po Oberammergau odnajduję wiele domów ozdobionych malowidłami Franza Zwincka. Obiektem, który zwraca największą uwagę, jest „Dom Piłata” mieszczący się przy ulicy Ludwig-Thoma-Strasse 10.
Nazwa „Łemkowie” pochodzi od często używanego przez nich słowa „łem”, które oznacza „tylko”. W innych rejonach – na Słowacji, Ukrainie nazywano ich Rusnakami czy Rusinami. Ich język to jedna z odmian ukraińskiego.
