W tutejszym Textilmuseum, czyli Muzeum Włókiennictwa łatwo sobie uświadomić, w jak znacznym stopniu manufaktury włókiennicze wpłynęły na rozwój miasta. I jak bardzo do jego dobrobytu przyczyniła się produkcja haftowanych zasłon i firanek.
Pan Johann Wanner dobiega osiemdziesiątki. Siwy, w ciemnym surducie, sztuczkowych spodniach i kamizelce z zegarkiem z dewizką przypomina postać z baśni Andersena. Od lat sprzedaje ozdoby świąteczne, wykonywane i malowane ręcznie.
Pałac arcybiskupi to barokowa twierdza z piętnastowieczną wieżą z latarnią. Jedynie ona została po oblężeniu szwedzkim. Pałac został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w grudniu 1998 roku.
Chrześcijaństwo nie jest w Gruzji jedyną religią. W dolnej części Starówki stoi przecież Wielka Synagoga. Dalej stara świątynia Ateszgah – Czcicieli Ognia, wyznawców monoteistycznej religii – zaratusztrianizmu. A nad łaźniami siarkowymi wznosi się meczet.
Obecną nazwę, znaczącą Ikona z Anczi, świątynia ta otrzymała w roku 1675, kiedy Piotr Meschi umieścił w niej bizantyjską ikonę przeniesioną do niej z soboru (katedry) Tao-Kłardżeti w tym mieście.
Nagle znalazłem się w innym świecie, przypominającym dekoracje katastroficznego lub wojennego filmu. Nieliczne domy już zrewaloryzowane i mnóstwo zrujnowanych, podpartych belkami aby nie upadły...
Jest to ostatnia istniejąca uliczka przeciwpożarowa, jakich w Pradze zbudowano setki po wielkich pożarach w latach 1503-41. Uliczka ma długość 15 metrów, a w środkowej części ma szerokość metra.
Odkryta podczas prac zabezpieczających, zyskała nową, współczesną cembrowinę i drewnianą obudowę na powierzchni. Choć dawniej sięgała wgłąb do 50 metrów, dziś jest płytka. Nie wiem, czy jest w niej woda.
Ratusz zaprojektował w stylu neorenesansowym Henryk Marconi, włoski architekt działający wtedy z powodzeniem w Polsce. Niektórzy twierdzą, że właśnie dlatego kształt gmachu przypomina pałace Toskanii.
Większy jest obszar Altstadt – Starego Miasta, a mniejszy, z którego rozpoczynamy zwiedzanie, Kleinstadt – Małego Miasta. Obie te części, połączone mostami, stanowią historyczny rdzeń Lucerny.