Po 1945 roku dwór zmienił się w prywatny budynek mieszkalny i niestety nie można zajrzeć do środka. Wejście na podwórze i fotografowanie także wzbudza niechęć mieszkańców. No cóż, pozostało obejść wokół.
Smok jest metalowy, wykonany z poczerniałej, miedzianej blachy i uroczyście zawieszany podczas dorocznego święta z pochodem, jarmarkiem oraz imprezami kulturalnymi na początku maja, aby przyciągać uwagę i turystów aż do września.
W takiej scenerii dobrze się oddycha, a serce bije coraz szybciej i szybciej. Endorfiny zalewają ciało i duszę. W takim miejscu jestem trochę onieśmielona, jakbym weszła bez pozwolenia do czyjegoś mieszkania…
Świątynia została farą w roku 1355. Obecnie jest także kościołem dziekańskim. Z dawniejszych czasów zachowało się prezbiterium z wąskimi strzelistymi oknami, krzyżowe sklepienia i kilka innych elementów oraz częściowo mury nawy.
Miasto założyli w roku 1255 benedyktyni jako podklasztorną osadę handlowo-rzemieślniczą. Rządy opata chyba nie podobały tutejszym mieszczanom, skoro w 1300 roku zbuntowali się przeciwko niemu.
Szybko przekonaliśmy się, że warto było zatrzymać się tu i poznać miejscowe zabytki i atrakcje. Jest Muzeum Karkonoskie, siedziba czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego, a całe historyczne centrum miasta od roku 1990 stanowi strefę zabytkową.
Krótka historia miasta, zawierająca tylko najważniejsze fakty, jaką znajduję w źródłach czeskich, to 19 stron druku... Ważne jest, co zachowało się z tej przeszłości, chociaż również i to, jakie fakty z niej uważane są za istotne...
Zamek zwiedzać można, wyłącznie z przewodnikiem, od kwietnia do listopada. Z tym, że przed i po szczycie sezonu obowiązują niższe ceny biletów. Zwiedzający mają do wyboru jedną z trzech tras.
Hostinné leży na czeskim Pogórzu Karkonoskim w kraju (województwie) královéhradeckim, u ujścia potoku Czysta (Čistá) do Łaby. Według źródeł osada istniała w tym miejscu już w bardzo dawnych czasach.
Domy przy Zvĕdavej budowano z potężnych belek konserwowanych krwią wołów, dzięki czemu szybko czerniały. A szczeliny między belkami, zwane listwami, wypełniano masą z iłu, plew i paździerzy oraz malowano na biało.