Anna Derecki Artykułów: 50
Kiedyś, gdy pracowałam w biurze, odkreślałam dni pozostałe do wakacji i wyjazdu w specjalnym kalendarzu. Cały rok planowałam podróże. Dziś oprowadzam podróżników we Francji – jestem przewodnikiem.
Urodziłam się w Warszawie i tam skończyłam wspaniałą podstawówkę nr 211 im. Janusza Korczaka na Nowym Świecie, oraz Liceum Batorego. Tam też nie dostałam się na iberystykę i przyjechałam do Paryża z trzymiesięczną wizą aby podszlifować francuski. Szybko się dowiedziałam, że jeżeli zdam egzamin z francuskiego dla cudzoziemców chcących studiować we Francji, przyjęta będę na Sorbonę.
I tak się stało. Studiowałam literaturę współczesną, po skończeniu studiów wyszłam za mąż, i tak się potoczyło. Potem studiowałam jeszcze turystykę i kulturoznawstwo na Sorbonie, zdałam państwowy egzamin, by otrzymać licencję przewodnika i dziś moja praca to pasja. Od 15 lat oprowadzam grupy, grupki i rodziny po Paryżu, muzeach, pałacu i ogrodach Wersalu, wyjeżdżam z grupami w Dolinę Loary, do Normandii i w inne regiony Francji. Paryż jest teraz moim drugim domem, wszystko mnie tu interesuje: historia, architektura, sztuka, życie codzienne, moda, różnorodność miasta i jego mieszkańców, socjologia, polityka.
Podróżuję, gdy mam czas. Lubię przyrodę, ale najbardziej interesuje mnie to co stworzyli ludzie, dlatego przeważnie jadę do miast, choć lubię samotność i kontemplację, odżywam w lesie, kocham góry.
Pisuję krótkie teksty do Otwartego Przewodnika Krajoznawczego, oczywiście o Paryżu i Francji. Moim ukochanym krajem są Włochy, a wielką miłością Iran. Marzę jeszcze o Lizbonie, Samarkandzie, kiedyś chciałabym zobaczyć Japonię, Amerykę Południową i pomieszkać wiele miesięcy w Toskanii i w Teheranie…
Chciałabym też dostać drugie życie, ale jeszcze nie wiem jak to załatwić…
Anna Derecki zmarła 11 marca 2018 r.
Została pochowana na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.
Już prawie milion przedmiotów spoczywa w piwnicach instytucji, na 23 tysiącach metrów kwadratowych powierzchni. Można zastawione dobra wykupić, zwracając pożyczone pieniądze, nieduży procent, plus koszt przechowania.
Ekshumacja zwłok na Wyspie Świętej Heleny odbyła się 15 października 1840 r. Po otwarciu trumny okazało się, że Napoleon ma włosy, paznokcie i otwarte – patrzące, jakby żywe oczy. 30 listopada okręt „Belle Poule” przybił do portu w Hawrze...
Pochowany tu żołnierz poległ pod Verdun. W 1920 roku ekshumowano zwłoki żołnierza, o którym wiedziano, że jest Francuzem, ale o nieznanym nazwisku. Miejsce ekshumacji na zawsze ma zostać utrzymane w tajemnicy.
Zniszczony wraz z klasztorem w czasie Rewolucji Francuskiej odrodził się w 1801 roku, może więc uchodzić za najstarszy cmentarz w Paryżu, bo P?re Lachaise inaugurowano w 1804 roku. Zapełniony szybko, został zamknięty w 1823 roku.
Tradycyjna opowieść głosi, że święta Genowefa, patronka Paryża założyła tu pierwsze miejsce kultu w 475 roku. Król Dagobert ufundował opactwo, sprowadził benedyktynów i kazał się pochować w sąsiedztwie męczennika świętego Dionizego.
Tego lata zmarł ostatni z rodu Habsburgów, Otto – najstarszy syn cesarza Austrii i króla Węgier, Karola. Ciało Ottona spoczęło w krypcie Habsburgów w Wiedniu, serce w benedyktyńskim opactwie w Pannonhalma na Węgrzech.
Przybył do kraju znanego z laickości, całkowitego rozdziału kościoła od państwa, skromnego udziału Francuzów w obrządkach religijnych. Ale równocześnie do kraju, gdzie katolicyzm zaznaczył się z ogromną siłą, kraju, który stworzył gotyk, by świątynie wznieść ku niebu...
Rodzina Plou założyła winnicę w 1508 roku. Przez wieki przechodziła ona z ojca na syna. Plou są producentami niezależnymi, sami winnicę uprawiają, sami zbierają winogrona, produkują wino i sami je sprzedają.
Królewski zamek w Amboise nad Loarą, średniowieczna feudalna forteca, po upadku monarchii został zamieniony na więzienie i tutaj zaczyna się nasza historia… historia ostatniego więźnia. To emir Abd el Kader algierski przywódzca ruchu oporu przeciw francuskiej kolonizacji...
Duże katastrofy lotnicze, w których zginęli Francuzi, upamiętniają stele na cmentarzu Père Lachaise w 93 dywizji, w górnej części cmentarza. Tylko pomnik ofiar katastrofy samolotu Concorde znajduje się w tym miejscu gdzie spadł.