Synagoga Izaaka była największą i najlepiej wyposażoną bożnicą w Krakowie. Surowy wygląd budynku i brak dekoracji zewnętrznych, nie pozwalał domyślać się bogato wyposażonego wnętrza.
Najstarsze zachowane macewy stoją na grobach zmarłych w 1552 roku. W Polsce starsze żydowskie nagrobki zachowały się tylko w Lublinie, Szczebrzeszynie, Wrocławiu i Lesku.
Remuh to niewielka bożnica ufundowana w połowie XVI wieku, w stylu renesansowym, przez Izraela Isserlesa Auerbacha. Jest ona niezwykle ważnym miejscem dla wielu Żydów z całego świata, którzy przybywają tu modlić się nad grobem rabina Mojżesza, syna Izraela.
Synagoga była kilkakrotnie przebudowywana, ale zachowała tę samą formę architektoniczną i styl mauretańsko-neorenesansowy. Kilka razy w roku odbywają się tu uroczyste ceremonie religijne, a uczestniczą w nich Żydzi z całego świata.
Krakowski kompleks urbanistyczny jest największym w Polsce zespołem kamienic z czasów staropolskich. W Encyklopedii Krakowa zapisanych jest ich kilkadziesiąt.
W 2008 roku synagogę odzyskała Gmina Wyznaniowa Żydowska. Odbyła się pierwsza uroczystość religijna od zakończenia II wojny światowej i pierwsza uroczystość religijna w Krakowie prowadzona przez rabina kobietę.
Synagoga ufundowana została w 1620 roku przez Wolfa Poppera, jednego z najbogatszych kupców i finansistów żydowskich w Krakowie.
Teraz prezentowane są tu wystawy i odbywają się koncerty. Synagoga otwarta jest dla zwiedzających codziennie oprócz sobót. W sobotę jest dzień modlitwy. Wstęp jest wolny i naprawdę warto tam zajrzeć.
Starą Synagogę zbudowali ją czescy Żydzi, którzy po pogromie w Pradze w 1389 roku, szukali schronienia w Polsce. Budując inspirowali się dwunawowymi synagogami gotyckimi w Ratyzbonie, Wormacji i Pradze.
Ulica Szeroka była centralnym punktem żydowskiego miasta. Spełniała funkcję rynku, wokół którego skupiało się życie mieszkańców. Do dzisiaj zachowało się przy niej wiele zabytków kultury żydowskiej.