- regiony:
Cesarz wydał w 1804 roku edykt, którym zakazał grzebania zmarłych w obrębie miast. Po upadku Napoleona Rzym powrócił do papieży, ale oni kontynuowali zaprowadzoną przez niego politykę w sprawie pochówków.
Pojawił się niedawno w Rzymie nowy punkt widokowy. To taras z kwadrygami na rzymskim monumencie Wiktora Emanuela II – Vittoriano, zwanym również Ołtarzem Ojczyzny, ze względu na znajdujący się tam Grób Nieznanego Żołnierza.
Z jednej strony – oddzielone od ulicznego gwaru jest jak cicha przystań, z drugiej – widać, że ma swoich mieszkańców; schnie na sznurach pranie, w terakotowych donicach wszędzie stoją kwiaty, pracuje zakład grawerski, parkują rowery i skuterki.
Dwudziestu artystów z dziesięciu krajów świata pokryło fasady jedenastu budynków autentycznymi dziełami sztuki. Nie ma w nich „zadanego” tematu. Są futurystyczne, abstrakcyjne i klasyczne. Wszystkie przekazują duchowe wartości. Wartości uniwersalne.
Miałam przyjemność dyskretnie, zza kolumny, obserwować małżeńskie śluby w kościele pw. świętych Nereusza i Achillesa, do którego podchodziłam kilkakrotnie i zastawałam ciągle zamknięte drzwi. Przyjechała panna młoda i drzwi kościoła stanęły otworem?
Z mostu doskonale widać jeden z piękniejszych zabytków Rzymu, utrzymaną w stylu asyryjsko-babilońskim Wielką Synagogę, zwieńczoną ogromnym kwadratowym hełmem w kształcie baldachimu.
Dzielnica została w istocie odizolowana, otoczona, dzielącym ulice i place murem z dwiema bramami, otwieranymi o świcie i zamykanymi po zmierzchu. Czternaście zakazów i nakazów regulowało byt jej mieszkańców...
Sieć jest koncepcją Oscara Farinettiego, piemonckiego biznesmena, a jej ideą jest zrzeszenie małych, regionalnych wytwórców zdrowej żywności i stworzenie łańcucha jej dystrybucji, promocja zdrowej kuchni i jedzenia w duchu slow.
Na Eskwilinie znajdują się najstarsze, pochodzące z IV wieku kościoły, wyrosłe na miejscu domowych oratoriów czy świątyń pierwszych chrześcijan. Zatrzymamy się w dwu z nich: św. Pudencjany (Santa Pudenziana) i św. Praksedy (Sant Prassede).
Dzielnicę zaczęto budować na polecenie Benito Mussoliniego w drugiej połowie lat 30. ubiegłego wieku, gdy padła z jego strony propozycja organizacji światowej wystawy, która jednocześnie miała uświetnić obchody 20. rocznicy „rewolucji faszystowskiej” 1922 r.